Parafia Rzymskokatolicka
pw.św. Michała Archanioła w Wiązownicy Koloni

KATECHEZA_24 stycznia Grzechy przeciw II przykazaniu: szukanie na modlitwie własnej woli i kuszenie Boga

Podczas ostatnich katechez rozważaliśmy, że drugie przykazanie Boże stoi na straży świętości imienia Bożego. Gdyby je sformułować w sensie pozytywnym, wówczas brzmiałoby ono tak: „Będziesz wzywał imię Boga twego z czcią i szacunkiem”. Takie wezwanie imienia Bożego jest modlitwą. Stąd wszystko co zniekształca modlitwę jest wykroczeniem przeciw drugiemu przykazaniu. Grzechem jest nie tylko jej zaniedbywanie czy rozproszenia podczas odmawiania, ale także wzywanie Boga do niewłaściwych spraw i rzeczy oraz szukanie na modlitwie tylko własnej woli.

Jednym ze sposobów naruszania tego przykazania jest wzywanie Boga do pomocy w pełnieniu swojej własnej woli. Nie chodzi o rzeczy złe, lecz dobre, po które sięgamy na własną rękę. Wiadomo, że ile razy człowiek pełni swoją wolę wbrew woli Boga, tyle razy dobrze na tym nie wychodzi. Ktoś może prosić Boga o wygraną w lotto i dostatnie życie milionera, zapominając, że Boża wola wobec niego jest zupełnie inna. Bóg wie lepiej co jest dla nas dobre. A może ta wygrana zniszczyłaby relację tego człowieka z Bogiem i zagroziła jego zbawieniu wiecznemu. Boży plan wobec nas jest najlepszy. Jeśli prosimy o coś, co się nam podoba, choćby to była rzecz mała, drobna, a nie dodajemy „bądź wola Twoja” nigdy nie wyjdzie to nam na dobre. To, co Bóg zaplanował, jest wielkie i wspaniałe, i tylko na tej drodze możemy być ubogaceni. Stąd też wszystkie nasze prośby o rzeczy doczesne powinny być podporządkowane Jego woli.

            Kolejnym przykładem naruszenia przykazania drugiego jest kuszenie Boga. W ścisłym sensie kuszenie polega na skłanianiu kogoś do zła. Natomiast „kuszenie Boga” może polegać na eksperymentowaniu z Nim — bez dostatecznej przyczyny — w oczekiwaniu na niezwykłe efekty, często będące same w sobie złe. Następuje to często przy pomocy słów, gdy lekkomyślnie prosimy o coś Pana Boga, by „wypróbować” zasięg Jego wiedzy, możliwości czy dobroci. Przykładem może być złodziej, który modli się, aby udał się jego napad. Wzywa Boga jako wspólnika do rzeczy złej. Inny przykład: kobieta przyjmuje Komunię św. i prosi Jezusa w drodze do ginekologa, aby udał się zabieg aborcji. Jeszcze inny przykład: sąsiad, który zamawia Mszę świętą w „intencji Panu Bogu wiadomej” zapytany czy jest to dobra intencja odpowiada: „dla mnie tak, ale nie dla sąsiadów. Proszę Boga, aby ich wreszcie jakieś nieszczęście spotkało, gdyż nie mogę z nimi wytrzymać”. Taka modlitwa jest grzechem. To jest nadużywanie imienia Bożego w rzeczach próżnych. Wiadomo, że Bóg nigdy nie pomoże w czymś co jest złe.