Parafia Rzymskokatolicka
pw.św. Michała Archanioła w Wiązownicy Koloni

KATECHEZA 152: JAKĄ ŁASKĄ UMOCNIONY JEST DIAKON PODCZAS ŚWIĘCEŃ ?

W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy, że diakoni uczestniczą w specjalny sposób w posłaniu i łasce Chrystusa, bowiem sakrament święceń naznacza ich pieczęcią, czyli charyzmatem, której nikt nie może usunąć. Dzięki tej łasce upodobniają się oni do Chrystusa, który stał się „diakonem”, tzn. sługą wszystkich (KKK 1570). Sam Jezus Chrystus mówił, że „Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz ażeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Łk 10,41).

Kiedy mężczyzna otrzymuje święcenia diakonatu, przez włożenie rąk, otrzymuje szczególną prorocką moc – do nauczania z autorytetem Chrystusa. Przez swoją posługę diakon reprezentuje Jezusa Chrystusa. Kiedy diakon czyta Ewangelię podczas Mszy świętej i wygłasza homilię, czyni to autorytetem Chrystusa – proroka. To sam Chrystus naucza nas przez usta diakona. Diakon reprezentuje Chrystusa w pasterskiej trosce o ubogich i potrzebujących, i reprezentuje Chrystusa podczas chrztów i ślubów.

W modlitwie konsekracyjnej biskup prosi dla diakona o szczególne łaski, aby odznaczał się wszystkimi cnotami, miłością bez obłudy, troskliwością o chorych i biednych, powagą pełną pokory, czystością bez skazy i duchową karnością. Poza tym diakon wezwany jest do nieustannego dawania świadectwa swoim życiem, przestrzegania przykazań i w końcu specjalnym przyrzeczeniem zobowiązuje się także do życia w celibacie.

Sakrament święceń przyjmującego go upodabnia do Chrystusa dzięki specjalnej łasce Ducha Świętego, czyniąc go narzędziem Chrystusa dla Jego Kościoła. Święcenia uzdalniają go, by mógł działać jako przedstawiciel Chrystusa, Głowy Kościoła. Sakrament święceń wyciska również niezatarty charakter duchowy i nie może być powtarzany ani udzielany tylko na pewien czas.

Diakoni, „umocnieni… łaską sakramentalną, w posłudze liturgii, słowa i miłości, służą Ludowi Bożemu w łączności z biskupem i jego kapłanami”.

            Diakoni nie otrzymują kapłaństwa i tej posługi, ale święcenia dają im prawo do ważnych funkcji w posłudze słowa, w kulcie Bożym, w zadaniach duszpasterskich i charytatywnych, które mają pełnić pod pasterskim zwierzchnictwem swojego biskupa (KKK 1596).